CD digisleeve 6 pagine

Pietro Frigato _ chitarra elettrica _ effettistica
Daniel Savio _ chitarra elettrica _ effettistica _ oggetti _ preparazioni _ loops
Marco Bussi _ pianoforte _ preparazioni
Davide Rossato _ batteria _ percussioni _ oggetti

La musica di questo disco è una creazione improvvisata collettiva eseguita e registrata dal vivo presso The Art Of Improvisation Festival di Amburgo, il 29 giugno 2019. Registrato da Reiner Damisch. Mixato da True Muze Rec. Studio (Amburgo). Mastering di Tommaso Marletta presso Sonic Ray Studio (Roma).

Per maggiori informazioni: www.crisisensemble.it

"(...) Un collettivo di musicisti-improvvisatori che sta contribuendo una neonata scena improvvisativa nella zona di Rovigo: grazie all’etichetta Setola di Maiale, è stata possibile la pubblicazione di un cd come Ensemble Collettivo Crisis, che è trasposizione di un concerto tenuto ad Amburgo nel giugno del 2019 all’Art of Improvisation Festival (vedi qui uno dei trailers). Oltre a Rossato, suonano due chitarristi elettrici (Pietro Frigato e Daniel Savio) e un pianista (Marco Bussi), tutti con estese preparazioni sui loro strumenti, dove la doppia chitarra ricorda la sperimentazione fatta da Bailey per tanti anni con illustri colleghi; Live in Hamburg ha tutte le caratteristiche di una moderna seduta improvvisativa dove ritmi, melodie o dinamiche sono aldilà della convenzione sonora e dove l’espressione di gruppo prevale su quella singola, oscurando parzialmente il contributo personale. Sono le tecniche estese che guidano la performance, con una mimetizzazione sintomatica di piano e percussioni ottenuta nella percussività generale degli strumenti: clusters, catene che scivolano sulle percussioni o formazioni peculiari trovate negli interni del piano, offrono un ambiente che si accorda su una fase mentale trasversale, consentendo di avvertire un’oscurità controllata. Sulle chitarre si svolge una buona parte delle tensioni di gruppo: quando Bailey o Frith spariscono un pò, le manovre fanno affidamento alle colonie del rock, così come succede in 2 quando il fraseggio accoglie le stranezze dei grovigli di un Bevis Frond o in 4 dove si subodora la memoria del riff iniziale di Who do you love versione Quicksilver Messenger Service. Nell’evoluzione musicale di Live in Hamburg si comprende che c’è già un tessuto connettivo di ottimo livello tra i singoli, che sviluppa idee che mirano ad una totalizzazione dell’esperienza improvvisativa: la musica non è premonitrice né tanto meno è gelida, perché si veste di sostanza discorsiva, è ottima pratica estemporanea che viene a galla e che non teme di non avere empatia perché è già ben pensata e corredata di agganci a qualsiasi tipo di immissione (per genere e per modello compositivo). Da questo punto di vista, il quartetto è già pronto per approfondimenti importanti." Ettore Garzia, Percorsi Musicali, 2020.

"(...) Nieuw (live) werk van het Italiaanse improvisatieviertal Ensemble Collettivo Crisis bij het Italiaanse label dat gekend staat voor dergelijke uitspattingen.
Acht jaar geleden richtte pianist Marco Bussi samen met gitarist Pietro Frigato het Ensemble Collettivo Crisis op met als doel vrije en extreme improvisatie te promoten. Kort samengevat: creëer een situatie, zoek een instant oplossing en doe er uw voordeel mee en dat van de luisteraar. Ze handelen niet zoals politiekers in een crisissituatie waar ook iedereen bevoegd is maar niemand zijn of haar verantwoordelijkheid opneemt. Bij Ensemble Collettivo Crisis vervult elk lid zijn rol naar behoren. Op 29 juni 2019 in de Resonanz Raum in Hamburg waren dat naast Bussi en Frigato tevens gitarist Daniel Savio en drummer Davide Rossato.
De eerste halve minuut kan je nog twijfelen of het concert al begonnen is of de muzikanten zich nog aan het nestelen zijn maar de voorstelling is wel degelijk meteen van start gegaan. Op piano, drums en gitaren worden de meest vreemdsoortige geluiden en effecten gecreëerd. Niet zomaar in het wilde weg of los van elkaar. Er is onmiskenbaar sprake van samenhang, alsof de heren uitgestippelde krijtlijnen volgen. Maar het blijft pure improvisatie natuurlijk. Snarengetokkel, schurende geluiden en geknetter vullen elkaar aan.
Geen titels, enkel nummers (van 1 tot 9) maar het resultaat is hetzelfde. Spanning wordt opgebouwd maar even abrupt afgebroken en toch ontstaat er een natuurlijke flow. Elke passage weliswaar gekenmerkt door aparte bijzonderheden. Zo klinkt ‘4’ alsof Talking Heads Fred Frith uitnodigden als gast.
Ensemble Collettivo Crisis zet de poorten van de improvisatiewereld wijd open. Luister, geniet of huiver (‘3’!) naar hartenlust." Georges Tonla Briquet, Jazz'halo, 2020.

"(...) Intriguant. Enregistré au Art of the Improvisation Festival à Hambourg 29 juin 2019. Mix au Studio True Muze par Vlatko Kucan. On se souvient de ce label novateur, True Muze, qui nous avaient livré des perles étonnantes autour de feu Peter Niklas Wilson il y a plus de 20 ans : on y trouvait Rajesh Mehta, Trichy Sankaran, Vlatko Kucan, Malcolm Goldstein, le Ton Art Ensemble, Evan Parker. C’était une autre époque. Aujourd’hui, quatre jeunes musciens au sein de l’ Ensemble Collectivo Crisis. Un piano et des préparations, Marco Bussi. Une Stratocaster et des effets, Pietro Figato. Une Telecaster, effets, objets, préparations et loops, Daniel Savio. Batterie, percussions, objets, Davide Rossato. Un groupe non conventionnel. Bruits, bruitages, bruissements. Grattements, grattages, griffures, graffiti, abstraction, concrétisme. Implosion de la forme musicale. Neuf improvisations brèves, titres en minutes et secondes, anonymes. Concentration, écoute diffuse, différée, périphérique. Frictions sur les cordes des deux guitares, objets vibrants ou écrasés contre le micro humbucker de la Telecaster. Plongée du corps courbé dans la table d’harmonie, cordes percutées, pédales enfoncées puis relâchées, touches du clavier frappées ou frôlées en vagues sonores ou onde miroitante. La surface des peaux est explorée avec accessoires et objets. Sustains ou ostinati. Vibrations sonores flottantes, atmosphère grésillante, souffles électroniques, murmures d’amplificateurs. Traces sonores du geste, mouvement organique. Ensemble parce qu’il y a une écoute mutuelle intense ressentie. Collectif parce qu’ils jouent avant tout ensemble, soudés. Crise parce que tout s’arrête, se dilate, implose, se transforme. La matière est laminée, fissurée, émergeant de l’inconnu." Jean-Michel Van Schouwburg, Orynx-Improv and Sound, 2020.

"(...) Pianist Marco Bussi en gitarist Pietro Frigato zijn voor mij geen bekende namen. De twee Italianen opereren in hun eigen land in de marge, laat staan dat ze bij ons zullen doordringen. Ze maken dan ook ‘moeilijke’ muziek, lees hardcore improvisatie. Onder andere met het Ensemble Collettivo Crisis, dat zowel bestaat als duo als in de vorm van een kwartet, in dat geval verder bestaand uit gitarist Pietro Frigato en percussionist Davide Rossato. Bij het eveneens Italiaanse Setola di Maiole verschenen live opnames van het kwartet, gemaakt tijdens het The Art Of Improvisation Festival in Hamburg, juni 2019. Een bijzonder album, uitgebracht door een al even bijzonder label.
En omdat Setola di Maiole hier nog niet vaak aan bod kwam, al bespraken we hier onlangs ‘Strange Memories’ van Guillaume Gargaud, een korte introductie. Setola di Maiale is niet zo maar een label, maar een label met een missie, getuige ook het paginalange manifest op de website. De volgende zin zegt genoeg: “Setola di Maiale is a radical label of independent musicians, improvisers and composers. It was set up in January 1993 by musicians Stefano Giust and, in the early, Paolo De Piaggi, with the clear intent to highlight creative music. The main purpose of Setola di Maiale is to compensate a widespread need in the community of adventurous musicians, i.e. to give body and continuity to creative musics, providing a further opportunity that can document, at least in part, the path of a non-commercial musical project.” Daar past dit Ensemble Collettivo Crisis naadloos in. Naar eigen zeggen onderzoekt dit kwartet “the unconscious formal paths and structures of free improvisation, and explores the concept of borders in music: sound/noise/silence, perception/non perception.”
In negen, titellloze stukken krijgt dit hier gestalte. De snaren overheersen met twee gitaren en een piano die vrijwel continue via de binnenkant wordt bespeeld, al speelt ook het slagwerk een belangrijke rol op dit album, Rossato is zo nu en dan behoorlijk aanwezig. En verder is dit een bijzonder spannend album, te meer daar dit kwartet, zoals ze zelf ook aangeven, nogal eens de zaak behoorlijk op scherp zet, het is tenslotte crisis en dat vraagt om concrete acties. De gitaristen draaien daartoe graag het volumeknopje van de versterker regelmatig flink open, met een tegen metal en noise aanleunend resultaat. Qua sfeer past dit album dan ook soms meer bij (post)rock dan bij jazz, ook al gaat het om vrije improvisatie, wat niet wil zeggen dat er geen rustigere stukken bij zitten, het zevende bijvoorbeeld, met prachtig gecreëerde subtiele noise op gitaar. Maar het blijft een album voor de wat anarchistische geesten onder ons." Ben Taffijn, Nieuwe Noten, 2021.

01 _ 4:24
02 _ 3:16
03 _ 7:08
04 _ 3:19
05 _ 1:34
06 _ 4:45
07 _ 8:00
08 _ 5:29
09 _ 4:30

(C) + (P) 2020

CD digisleeve 6 pages

Pietro Frigato _ electric guitar _ effects
Daniel Savio _ electric guitar _ effects _ objects _ preparations _ loops
Marco Bussi _ piano _ preparations
Davide Rossato _ drums _ percussions _ objects

The music of this record is a collective impromptu creation performed and recorded live at The Art Of Improvisation Festival in Hamburg on 29th June 2019. Recorded by Reiner Damisch. Mixed by True Muze Rec. Studio (Hamburg). Mastering by Tommaso Marletta at Sonic Ray Studio (Rome).

For more info: www.crisisensemble.it

"(...) Nieuw (live) werk van het Italiaanse improvisatieviertal Ensemble Collettivo Crisis bij het Italiaanse label dat gekend staat voor dergelijke uitspattingen.
Acht jaar geleden richtte pianist Marco Bussi samen met gitarist Pietro Frigato het Ensemble Collettivo Crisis op met als doel vrije en extreme improvisatie te promoten. Kort samengevat: creëer een situatie, zoek een instant oplossing en doe er uw voordeel mee en dat van de luisteraar. Ze handelen niet zoals politiekers in een crisissituatie waar ook iedereen bevoegd is maar niemand zijn of haar verantwoordelijkheid opneemt. Bij Ensemble Collettivo Crisis vervult elk lid zijn rol naar behoren. Op 29 juni 2019 in de Resonanz Raum in Hamburg waren dat naast Bussi en Frigato tevens gitarist Daniel Savio en drummer Davide Rossato.
De eerste halve minuut kan je nog twijfelen of het concert al begonnen is of de muzikanten zich nog aan het nestelen zijn maar de voorstelling is wel degelijk meteen van start gegaan. Op piano, drums en gitaren worden de meest vreemdsoortige geluiden en effecten gecreëerd. Niet zomaar in het wilde weg of los van elkaar. Er is onmiskenbaar sprake van samenhang, alsof de heren uitgestippelde krijtlijnen volgen. Maar het blijft pure improvisatie natuurlijk. Snarengetokkel, schurende geluiden en geknetter vullen elkaar aan.
Geen titels, enkel nummers (van 1 tot 9) maar het resultaat is hetzelfde. Spanning wordt opgebouwd maar even abrupt afgebroken en toch ontstaat er een natuurlijke flow. Elke passage weliswaar gekenmerkt door aparte bijzonderheden. Zo klinkt ‘4’ alsof Talking Heads Fred Frith uitnodigden als gast.
Ensemble Collettivo Crisis zet de poorten van de improvisatiewereld wijd open. Luister, geniet of huiver (‘3’!) naar hartenlust." Georges Tonla Briquet, Jazz'halo, 2020.

"(...) Un collettivo di musicisti-improvvisatori che sta contribuendo una neonata scena improvvisativa nella zona di Rovigo: grazie all’etichetta Setola di Maiale, è stata possibile la pubblicazione di un cd come Ensemble Collettivo Crisis, che è trasposizione di un concerto tenuto ad Amburgo nel giugno del 2019 all’Art of Improvisation Festival (vedi qui uno dei trailers). Oltre a Rossato, suonano due chitarristi elettrici (Pietro Frigato e Daniel Savio) e un pianista (Marco Bussi), tutti con estese preparazioni sui loro strumenti, dove la doppia chitarra ricorda la sperimentazione fatta da Bailey per tanti anni con illustri colleghi; Live in Hamburg ha tutte le caratteristiche di una moderna seduta improvvisativa dove ritmi, melodie o dinamiche sono aldilà della convenzione sonora e dove l’espressione di gruppo prevale su quella singola, oscurando parzialmente il contributo personale. Sono le tecniche estese che guidano la performance, con una mimetizzazione sintomatica di piano e percussioni ottenuta nella percussività generale degli strumenti: clusters, catene che scivolano sulle percussioni o formazioni peculiari trovate negli interni del piano, offrono un ambiente che si accorda su una fase mentale trasversale, consentendo di avvertire un’oscurità controllata. Sulle chitarre si svolge una buona parte delle tensioni di gruppo: quando Bailey o Frith spariscono un pò, le manovre fanno affidamento alle colonie del rock, così come succede in 2 quando il fraseggio accoglie le stranezze dei grovigli di un Bevis Frond o in 4 dove si subodora la memoria del riff iniziale di Who do you love versione Quicksilver Messenger Service. Nell’evoluzione musicale di Live in Hamburg si comprende che c’è già un tessuto connettivo di ottimo livello tra i singoli, che sviluppa idee che mirano ad una totalizzazione dell’esperienza improvvisativa: la musica non è premonitrice né tanto meno è gelida, perché si veste di sostanza discorsiva, è ottima pratica estemporanea che viene a galla e che non teme di non avere empatia perché è già ben pensata e corredata di agganci a qualsiasi tipo di immissione (per genere e per modello compositivo). Da questo punto di vista, il quartetto è già pronto per approfondimenti importanti." Ettore Garzia, Percorsi Musicali, 2020.

"(...) Intriguant. Enregistré au Art of the Improvisation Festival à Hambourg 29 juin 2019. Mix au Studio True Muze par Vlatko Kucan. On se souvient de ce label novateur, True Muze, qui nous avaient livré des perles étonnantes autour de feu Peter Niklas Wilson il y a plus de 20 ans : on y trouvait Rajesh Mehta, Trichy Sankaran, Vlatko Kucan, Malcolm Goldstein, le Ton Art Ensemble, Evan Parker. C’était une autre époque. Aujourd’hui, quatre jeunes musciens au sein de l’ Ensemble Collectivo Crisis. Un piano et des préparations, Marco Bussi. Une Stratocaster et des effets, Pietro Figato. Une Telecaster, effets, objets, préparations et loops, Daniel Savio. Batterie, percussions, objets, Davide Rossato. Un groupe non conventionnel. Bruits, bruitages, bruissements. Grattements, grattages, griffures, graffiti, abstraction, concrétisme. Implosion de la forme musicale. Neuf improvisations brèves, titres en minutes et secondes, anonymes. Concentration, écoute diffuse, différée, périphérique. Frictions sur les cordes des deux guitares, objets vibrants ou écrasés contre le micro humbucker de la Telecaster. Plongée du corps courbé dans la table d’harmonie, cordes percutées, pédales enfoncées puis relâchées, touches du clavier frappées ou frôlées en vagues sonores ou onde miroitante. La surface des peaux est explorée avec accessoires et objets. Sustains ou ostinati. Vibrations sonores flottantes, atmosphère grésillante, souffles électroniques, murmures d’amplificateurs. Traces sonores du geste, mouvement organique. Ensemble parce qu’il y a une écoute mutuelle intense ressentie. Collectif parce qu’ils jouent avant tout ensemble, soudés. Crise parce que tout s’arrête, se dilate, implose, se transforme. La matière est laminée, fissurée, émergeant de l’inconnu." Jean-Michel Van Schouwburg, Orynx-Improv and Sound, 2020.

"(...) Pianist Marco Bussi en gitarist Pietro Frigato zijn voor mij geen bekende namen. De twee Italianen opereren in hun eigen land in de marge, laat staan dat ze bij ons zullen doordringen. Ze maken dan ook ‘moeilijke’ muziek, lees hardcore improvisatie. Onder andere met het Ensemble Collettivo Crisis, dat zowel bestaat als duo als in de vorm van een kwartet, in dat geval verder bestaand uit gitarist Pietro Frigato en percussionist Davide Rossato. Bij het eveneens Italiaanse Setola di Maiole verschenen live opnames van het kwartet, gemaakt tijdens het The Art Of Improvisation Festival in Hamburg, juni 2019. Een bijzonder album, uitgebracht door een al even bijzonder label.
En omdat Setola di Maiole hier nog niet vaak aan bod kwam, al bespraken we hier onlangs ‘Strange Memories’ van Guillaume Gargaud, een korte introductie. Setola di Maiale is niet zo maar een label, maar een label met een missie, getuige ook het paginalange manifest op de website. De volgende zin zegt genoeg: “Setola di Maiale is a radical label of independent musicians, improvisers and composers. It was set up in January 1993 by musicians Stefano Giust and, in the early, Paolo De Piaggi, with the clear intent to highlight creative music. The main purpose of Setola di Maiale is to compensate a widespread need in the community of adventurous musicians, i.e. to give body and continuity to creative musics, providing a further opportunity that can document, at least in part, the path of a non-commercial musical project.” Daar past dit Ensemble Collettivo Crisis naadloos in. Naar eigen zeggen onderzoekt dit kwartet “the unconscious formal paths and structures of free improvisation, and explores the concept of borders in music: sound/noise/silence, perception/non perception.”
In negen, titellloze stukken krijgt dit hier gestalte. De snaren overheersen met twee gitaren en een piano die vrijwel continue via de binnenkant wordt bespeeld, al speelt ook het slagwerk een belangrijke rol op dit album, Rossato is zo nu en dan behoorlijk aanwezig. En verder is dit een bijzonder spannend album, te meer daar dit kwartet, zoals ze zelf ook aangeven, nogal eens de zaak behoorlijk op scherp zet, het is tenslotte crisis en dat vraagt om concrete acties. De gitaristen draaien daartoe graag het volumeknopje van de versterker regelmatig flink open, met een tegen metal en noise aanleunend resultaat. Qua sfeer past dit album dan ook soms meer bij (post)rock dan bij jazz, ook al gaat het om vrije improvisatie, wat niet wil zeggen dat er geen rustigere stukken bij zitten, het zevende bijvoorbeeld, met prachtig gecreëerde subtiele noise op gitaar. Maar het blijft een album voor de wat anarchistische geesten onder ons." Ben Taffijn, Nieuwe Noten, 2021.

01 _ 4:24
02 _ 3:16
03 _ 7:08
04 _ 3:19
05 _ 1:34
06 _ 4:45
07 _ 8:00
08 _ 5:29
09 _ 4:30

(C) + (P) 2020