CD digisleeve 4 pagine

Henry Marić _ clarinetto basso _ clarinetto _ chitarra elettrica preparata
Boris Janje _ contrabbasso
Stefano Giust _ batteria _ piatti

Libera improvvisazione registrata il 16 e 17 marzo 2019 a Potiera, Istria (Croazia). Mixato da Nadan Rojnic (Pula-Ginevra). Mastering di Tommaso Marletta presso Sonic Ray Studio (Roma).
Per maggiori informazioni:
https://soundcloud.com/boris-janje
www.stefanogiust.it

"(...) Nel trio Jars (Henry Marić, Boris Janje e Stefano Giust) si tocca con mano il senso cinetico dell’improvvisazione libera. E’ uno straordinario attraversamento psicologico della free improvisation che nel caso dei Jars si compie su animali ed eventi. Dai titoli in croato si capisce come siano interessati da una parte formiche, rane, gatti ed elefanti e dall’altra luoghi di vita comune come cucine o autobus, in un modo che svela le capacità sensoriali dei musicisti: Giust, con un set di batteria e dei cimbali, costruisce sfondi incredibilmente veritieri e affascinanti, grazie ad una velocissima gestione dei movimenti; Marić al clarinetto (anche basso) mette in moto una politica del soffio estemporaneo (poiché dal suo strumento è aria che esce piuttosto che note) ed usa le preparazioni su una chitarra elettrica, che si frammenta e si strappa adeguandosi al corpo sonoro; Janje usa alternativamente tecniche di pizzicato o di utilizzo dell’arco per favorire l’idea della movimentazione; in definitiva, c’è un mondo di suoni e rumori che si proietta per erigere e spiegare situazioni weird, che aprono a scenari speciali dell’immaginazione, di quelli che farebbero piacere a gente come Lorenz o Pavlov o a coloro che si occupano delle neuroscienze e dei filtri applicabili al flusso dei pensieri. Significa sognare paradossi ad occhi aperti, mentre si sta in giardino durante una giornata estiva." Ettore Garzia, Percorsi Musicali, 2020.

"(...) On Jars, Giust is joined by Slovenian double bassist Boris Janje and Croatian clarinetist/bass clarinetist Henry Marić. Like the Haiku recording, Jars is an improvised session in which space plays a highly audible role. Giust again provides a flexible framework of color and even moves into defined, yet elastic, rhythms on a couple of the tracks. Although containing mostly expressive, melodic music, the album does have moments of pure, unpitched timbre as Marić, a forcefully lyrical voice on reeds, when doubling on prepared electric guitar creates scraping, spiky sounds. Janje, who tends to favor staccato, economical bass lines, during the more abstract passages is able to open up his sound with extended pizzicato and arco techniques." Daniel Barbiero, Avant Music News, 2020.

"(...) On Jars we have Henry Marić (bass clarinet, clarinet, prepared electric guitar), Boris Janje (double bass) and Stefano Giust (drums, cymbals), A Croatian-Slovenian-Italian trio started by Marić practising free improvisation. In 50 minutes they give shape to 10 improvisations of a breakable and delicate nature. Space and colouring are important aspects of their music. Moving within a limited range of dynamics, they go into details, performing in a very relaxed and pleasant mode. There is a prominent role for the drummer who excels in inventive patterns with attractive playing by Janje on double bass. The job is finished by Marić who plays very to the point short motives on his clarinet in a modest and punctuated way. His performance has a strong presence. As a trio, they perform very concentrated and together, delivering a very warm and excellent set. A highlight for me this year so far." Dolf Mulder, Vital Weekly, 2020.

"(...) Rustig keuvelend bouwden Henry Marić (klarinet, basklarinet, “prepared” gitaar), Boris Janje (contrabas) en Stefano Giust (drums) polymorfe structuren op volgens hun normen. Plaats van het gebeuren: Pontiera (Istrië), tijdstip 16 en 17 maart 2019.
De uiteindelijke vijftig minuten die weerhouden werden voor deze cd, zijn onderverdeeld in tien “nummers” maar ‘Jars’ valt te beluisteren als een continuüm van ideeën die langzaam uitgewerkt worden. Extreme uitvallen komen hier niet aan te pas. Snaren worden slechts op gekunstelde wijze beroerd, drumsticks dienen om over cymbalen te schuren en de klarinet zorgt hoofdzakelijk voor lichte briesjes. Ze ontfutselen als het ware soundclusters aan de stilte. Enkel in ‘Slon Živaca’ is er eventjes wat opschudding.
Een uiterst delicaat en broos hoorspel met een opmerkelijk hoog zen-gehalte. Gepaste soundtrack om Elvis Peeters zijn ‘Ommelanden’ te (her)lezen waarin tergende traagheid en een zuidelijke vorm van minimalisme voor de spanningsboog zorgen." Georges Tonla Briquet, Jazz'Halo, 2020.

"(...) Classique trio souffleur (Henry Marić clarinette basse, clarinette), contrebasse (Boris Janje) et batterie (Stefano Giust). Oped Mravi ouvre l’album : le clarinettiste basse découpe des lambeaux de mélodie qui flottent au vent soutenu par une contrebasse minimale et l’activité rythmique du batteur dans la droite ligne du meilleur John Stevens. J’entends par là (Stevens), le travail particulier sur la mise en tension de cellule rythmiques par un jeu sec et rivé à l’essentiel. Dès le deuxième morceau intervient la guitare électrique préparée d’Henry Marić et on a droit à un méta-dialogue épuré, subtil et détaillé jusqu’aux sons les plus infimes. Le trio sort alors de l’attraction polarisée souffleur – basse – batterie du free jazz pour s’ouvrir complètement aux champs sonores et à des recherches sonores durant les morceaux 2, 3 et 4 : Jazzavac u kuhinji, Mačkaste Kocke. Au 5, Slon Zivaca, c’est un léger tempo binaire ralenti (excellent et authentique batteur), puis en crescendo endiablé qui sert à merveille les déchirures des harmoniques de la clarinette basse. Henry Marić joue de manière réservée, voire hiératique par allusions et suggestions dans le registre grave alternant des harmoniques tenues plutôt comme s’il était un peintre (6 : Avtobus). Le contrebassiste joue au centre laissant l’espace aux frappes multidirectionnelles et très fines de Stefano Giust. Ayant choisi la voie opposée à l’expressionisme et aux climats de tensions et d’amoncellements d’énergie, ce trio ouvre la porte grande à l’expressivité du moindre mouvement, de la dynamique du toucher du bout des doigts, du ralenti, d’un motif mélodique à peine énoncé, une manière de rêve inachevé dont le déroulement est suspendu. Dans ce jeu collectif très retenu, le clarinettiste excelle à soustraire les notes inutiles pour nous laisser quelques signaux expressifs et songeurs, face auxquels l’inventivité du batteur fait merveille. Son style est insituable et ses interventions toujours à propos même lorsqu’il actionne à peine deux clochettes et une petite cymbale (9 Stara Kuina) alors que la clarinette suggère la démarche d’un pivert inquiet et l’archet la branche sur laquelle le volatile évolue… Musique poétique à revers des sentiers (a)battus. On sait que nombre d’afficionados raffolent des débauches d’énergies de trios free frénétiques, mais il faut bien écouter aussi dans la direction diamétralement opposée et s’imprégner de calme et de plénitude." Jean-Michel Van Schouwburg, Orynx-Improv and Sounds, 2020

"(...) Os Jars são um trio com raízes em Itália, Croácia e Eslovénia, focado em música livremente improvisada e em free jazz, formado por Henry Marić no clarinete baixo, clarinete e guitarra eléctrica, Boris Janje no contrabaixo, e Stefano Giust na percussão. Este é, portanto, à semelhança dos Ombak Trio, mais um projecto em que o prolífico percussionista Stefano Giust se junta a dois outros músicos para explorar música não convencional, respeitando assim a tradição da editora Setola di Maiale de se aventurar por “investigações na música experimental e improvisada”. E muito bem que o tem feito – verdade seja dita -, dado que desde 1993, ano de criação desta chancela italiana, já editou mais de quatro centenas de álbuns – um número espantoso e inquestionavelmente respeitável!
A música deste álbum de estreia dos Jars é de difícil definição no que toca a forma, mas porventura mais fácil de definir em termos de conteúdo. A primeira escapa-nos, muitas vezes, por entre os dedos das mãos, qual água líquida que tentamos, de modo infortuito, agarrar para compreender. Afinal, estamos perante material amorfo, altamente abstracto, fruto de improvisação livre e espontânea. Porventura uma excepção a esta apreciação seja o quinto tema – “Slon živaca” -, no qual se escuta o trio a embarcar num explícito 4/4 – definido por Giust e marcado nos tempos fortes por Janje -, que se pode considerar um tema de estrutura tradicional: um motivo é apresentando, ocorrem variações sobre o mesmo, atinge-se um clímax, e, por fim, regressa-se ao tema inicial. Tudo o resto é amorfo, com o trio a dedicar-se maioritariamente à criação de paisagens e imagens opacas, assim como à representação sonora de pensamentos e sensações. Por outro lado, em relação ao conteúdo, serão talvez mais evidentes algumas das intenções do grupo. Em “Oped mravi”, “Jazzavac u kuhinji”, “Avtobus” ou “Pijeta”, o grupo apresenta-se com Marić no clarinete, configuração que tende a levar o trio a explorar territórios mais próximos do free jazz, mantendo alguma coerência melódica e entrosamento harmónico. Marić é um clarinetista de grande profundidade e que recorre amiúde a notas longas que criam uma atmosfera arrastada e contemplativa. Já Janje possui um fraseado atómico, preferindo o staccato ao legato, quase sempre tocando o contrabaixo com os dedos, usando o arco apenas para específicas intervenções (ouça-se, por exemplo, “Mačkaste kocke” ou “Stara Kuina”). Por fim, Giust é uma percussionista altamente versátil e expressivo, sempre presente, e que possui a extraordinária habilidade de ser imensamente comunicativo sem que, apesar disso, se torne intrusivo. De notar, também, que a verdadeira abstracção do concreto ocorre quando Marić troca o clarinete pela guitarra – como, por exemplo, acontece em “Mackaste kocke” -, transição que propulsiona o trio a divagar por paisagens indefinidas e cabalmente experimentais. “Okleto” é uma outra dessas instâncias, este que é um tema que investiga a disrupção do silêncio através de um jogo calculista, no qual sucessivas intervenções dos músicos destroem por instantes a serenidade da ausência de sons.
Como a física de Albert Einstein e a escrita de Antonin Artaud serviram de inspiração à bonita arte apresentada na capa do disco, caracterizemos este disco como um método anárquico de exploração sónica… científico ou não, é bem bonito de se ouvir." João Morado, Beats for Peeps, 2020.

"(...) Vandaag aandacht voor de man achter het Italiaanse label Setola Di Maiale: de drummer Stefano Giust. Van hem verschenen vorig jaar twee albums in trioverband. Jars, waarin Giust samenspeelt met klarinettist-gitarist Henry Marić en bassist Boris Janje, verscheen een titelloos album.
Jars maakt subtielere muziek, zo leert 'Oped Mravi' ons. Marić lijkt hier op basklarinet primair geïnteresseerd in het wezen van klank, middels zijn lang getrokken noten. Het contrasteert prachtig met het ritmische spel van Janje en Giust. Ritme speelt ook een grote rol in 'Jazzavac U Kuhinji', vooral dat van Janje, een verder mooi ingetogen stuk dat duidelijk aansluiting zoekt bij de volksmuziek. Heeft dit stuk al de nodige elementen van een klankspel, dat geldt helemaal voor 'Mačkaste Kocke' en 'Okleto', waarin we Marić horen op een geprepareerde elektrische gitaar. Aardse, ruwe klanken produceert het drietal hier, in een bijzondere samenhang. Naadloos gaat het laatste stuk over in 'Slon Živaca' waarin het ritme weer terugkeert, evenals de link met volksmuziek, en we Marić horen op klarinet. Klinkt het begin nog vrij ingetogen, verderop loopt de spanning op tot grote hoogte. 'Avtobus' en 'Žabe Na Žici' hebben van alles wat. Er zitten zeker elementen in van dat eerder genoemde klankspel, maar vooral het spel van Marić, hier op de basklarinet, neigt zeker ook naar het melodieuze, terwijl het spel van Janje en Giust tegen het ritmische aanleunt. Daarvan is zeker ook sprake in 'Stara Kuina', een stuk dat overigens vooral opvalt door de prachtige klarinetklanken en de wijze waarop Giust hier zijn trommels inzet. Het mooi ingetogen en delicaat klinkende 'Kinesko Ljeto', met nog geen tweeënhalve minuut veel te kort, vormt de perfecte afsluiting van dit wonderlijke album." Ben Taffijn, Draai Om Je Oren 2021 + Nieuwe Noten 2021.

01 _ Oped mravi 5:14
02 _ Jazzavac u kuhinji 4:00
03 _ Mačkaste kocke 3:48
04 _ Okleto 5:14
05 _ Slon živaca 5:49
06 _ Avtobus 4:43
07 _ Žabe na žici 7:07
08 _ Pijeta 4:23
09 _ Stara kuina 6:40
10 _ Kinesko ljeto 2:37

(C) + (P) 2020

CD digisleeve 4 pages

Henry Marić _ bass clarinet _ clarinet _ prepared electric guitar
Boris Janje _ double bass
Stefano Giust _ drums _ cymbals

Free improvisations recorded on 16th and 17th of March 2019 in Pontiera, Istria (Croatia). Mixed by Nadan Rojnic (Pula-Genève). Mastering by Tommaso Marletta at Sonic Ray Studio (Rome).
For more info:
https://soundcloud.com/boris-janje
www.stefanogiust.it

"(...) On Jars, Giust is joined by Slovenian double bassist Boris Janje and Croatian clarinetist/bass clarinetist Henry Marić. Like the Haiku recording, Jars is an improvised session in which space plays a highly audible role. Giust again provides a flexible framework of color and even moves into defined, yet elastic, rhythms on a couple of the tracks. Although containing mostly expressive, melodic music, the album does have moments of pure, unpitched timbre as Marić, a forcefully lyrical voice on reeds, when doubling on prepared electric guitar creates scraping, spiky sounds. Janje, who tends to favor staccato, economical bass lines, during the more abstract passages is able to open up his sound with extended pizzicato and arco techniques." Daniel Barbiero, Avant Music News, 2020.

"(...) On Jars we have Henry Marić (bass clarinet, clarinet, prepared electric guitar), Boris Janje (double bass) and Stefano Giust (drums, cymbals), A Croatian-Slovenian-Italian trio started by Marić practising free improvisation. In 50 minutes they give shape to 10 improvisations of a breakable and delicate nature. Space and colouring are important aspects of their music. Moving within a limited range of dynamics, they go into details, performing in a very relaxed and pleasant mode. There is a prominent role for the drummer who excels in inventive patterns with attractive playing by Janje on double bass. The job is finished by Marić who plays very to the point short motives on his clarinet in a modest and punctuated way. His performance has a strong presence. As a trio, they perform very concentrated and together, delivering a very warm and excellent set. A highlight for me this year so far." Dolf Mulder, Vital Weekly, 2020.

"(...) Rustig keuvelend bouwden Henry Marić (klarinet, basklarinet, “prepared” gitaar), Boris Janje (contrabas) en Stefano Giust (drums) polymorfe structuren op volgens hun normen. Plaats van het gebeuren: Pontiera (Istrië), tijdstip 16 en 17 maart 2019.
De uiteindelijke vijftig minuten die weerhouden werden voor deze cd, zijn onderverdeeld in tien “nummers” maar ‘Jars’ valt te beluisteren als een continuüm van ideeën die langzaam uitgewerkt worden. Extreme uitvallen komen hier niet aan te pas. Snaren worden slechts op gekunstelde wijze beroerd, drumsticks dienen om over cymbalen te schuren en de klarinet zorgt hoofdzakelijk voor lichte briesjes. Ze ontfutselen als het ware soundclusters aan de stilte. Enkel in ‘Slon Živaca’ is er eventjes wat opschudding.
Een uiterst delicaat en broos hoorspel met een opmerkelijk hoog zen-gehalte. Gepaste soundtrack om Elvis Peeters zijn ‘Ommelanden’ te (her)lezen waarin tergende traagheid en een zuidelijke vorm van minimalisme voor de spanningsboog zorgen." Georges Tonla Briquet, Jazz'Halo, 2020.

"(...) Classique trio souffleur (Henry Marić clarinette basse, clarinette), contrebasse (Boris Janje) et batterie (Stefano Giust). Oped Mravi ouvre l’album : le clarinettiste basse découpe des lambeaux de mélodie qui flottent au vent soutenu par une contrebasse minimale et l’activité rythmique du batteur dans la droite ligne du meilleur John Stevens. J’entends par là (Stevens), le travail particulier sur la mise en tension de cellule rythmiques par un jeu sec et rivé à l’essentiel. Dès le deuxième morceau intervient la guitare électrique préparée d’Henry Marić et on a droit à un méta-dialogue épuré, subtil et détaillé jusqu’aux sons les plus infimes. Le trio sort alors de l’attraction polarisée souffleur – basse – batterie du free jazz pour s’ouvrir complètement aux champs sonores et à des recherches sonores durant les morceaux 2, 3 et 4 : Jazzavac u kuhinji, Mačkaste Kocke. Au 5, Slon Zivaca, c’est un léger tempo binaire ralenti (excellent et authentique batteur), puis en crescendo endiablé qui sert à merveille les déchirures des harmoniques de la clarinette basse. Henry Marić joue de manière réservée, voire hiératique par allusions et suggestions dans le registre grave alternant des harmoniques tenues plutôt comme s’il était un peintre (6 : Avtobus). Le contrebassiste joue au centre laissant l’espace aux frappes multidirectionnelles et très fines de Stefano Giust. Ayant choisi la voie opposée à l’expressionisme et aux climats de tensions et d’amoncellements d’énergie, ce trio ouvre la porte grande à l’expressivité du moindre mouvement, de la dynamique du toucher du bout des doigts, du ralenti, d’un motif mélodique à peine énoncé, une manière de rêve inachevé dont le déroulement est suspendu. Dans ce jeu collectif très retenu, le clarinettiste excelle à soustraire les notes inutiles pour nous laisser quelques signaux expressifs et songeurs, face auxquels l’inventivité du batteur fait merveille. Son style est insituable et ses interventions toujours à propos même lorsqu’il actionne à peine deux clochettes et une petite cymbale (9 Stara Kuina) alors que la clarinette suggère la démarche d’un pivert inquiet et l’archet la branche sur laquelle le volatile évolue… Musique poétique à revers des sentiers (a)battus. On sait que nombre d’afficionados raffolent des débauches d’énergies de trios free frénétiques, mais il faut bien écouter aussi dans la direction diamétralement opposée et s’imprégner de calme et de plénitude." Jean-Michel Van Schouwburg, Orynx-Improv and Sounds, 2020

"(...) Nel trio Jars (Henry Marić, Boris Janje e Stefano Giust) si tocca con mano il senso cinetico dell’improvvisazione libera. E’ uno straordinario attraversamento psicologico della free improvisation che nel caso dei Jars si compie su animali ed eventi. Dai titoli in croato si capisce come siano interessati da una parte formiche, rane, gatti ed elefanti e dall’altra luoghi di vita comune come cucine o autobus, in un modo che svela le capacità sensoriali dei musicisti: Giust, con un set di batteria e dei cimbali, costruisce sfondi incredibilmente veritieri e affascinanti, grazie ad una velocissima gestione dei movimenti; Marić al clarinetto (anche basso) mette in moto una politica del soffio estemporaneo (poiché dal suo strumento è aria che esce piuttosto che note) ed usa le preparazioni su una chitarra elettrica, che si frammenta e si strappa adeguandosi al corpo sonoro; Janje usa alternativamente tecniche di pizzicato o di utilizzo dell’arco per favorire l’idea della movimentazione; in definitiva, c’è un mondo di suoni e rumori che si proietta per erigere e spiegare situazioni weird, che aprono a scenari speciali dell’immaginazione, di quelli che farebbero piacere a gente come Lorenz o Pavlov o a coloro che si occupano delle neuroscienze e dei filtri applicabili al flusso dei pensieri. Significa sognare paradossi ad occhi aperti, mentre si sta in giardino durante una giornata estiva." Ettore Garzia, Percorsi Musicali, 2020.

"(...) Os Jars são um trio com raízes em Itália, Croácia e Eslovénia, focado em música livremente improvisada e em free jazz, formado por Henry Marić no clarinete baixo, clarinete e guitarra eléctrica, Boris Janje no contrabaixo, e Stefano Giust na percussão. Este é, portanto, à semelhança dos Ombak Trio, mais um projecto em que o prolífico percussionista Stefano Giust se junta a dois outros músicos para explorar música não convencional, respeitando assim a tradição da editora Setola di Maiale de se aventurar por “investigações na música experimental e improvisada”. E muito bem que o tem feito – verdade seja dita -, dado que desde 1993, ano de criação desta chancela italiana, já editou mais de quatro centenas de álbuns – um número espantoso e inquestionavelmente respeitável!
A música deste álbum de estreia dos Jars é de difícil definição no que toca a forma, mas porventura mais fácil de definir em termos de conteúdo. A primeira escapa-nos, muitas vezes, por entre os dedos das mãos, qual água líquida que tentamos, de modo infortuito, agarrar para compreender. Afinal, estamos perante material amorfo, altamente abstracto, fruto de improvisação livre e espontânea. Porventura uma excepção a esta apreciação seja o quinto tema – “Slon živaca” -, no qual se escuta o trio a embarcar num explícito 4/4 – definido por Giust e marcado nos tempos fortes por Janje -, que se pode considerar um tema de estrutura tradicional: um motivo é apresentando, ocorrem variações sobre o mesmo, atinge-se um clímax, e, por fim, regressa-se ao tema inicial. Tudo o resto é amorfo, com o trio a dedicar-se maioritariamente à criação de paisagens e imagens opacas, assim como à representação sonora de pensamentos e sensações. Por outro lado, em relação ao conteúdo, serão talvez mais evidentes algumas das intenções do grupo. Em “Oped mravi”, “Jazzavac u kuhinji”, “Avtobus” ou “Pijeta”, o grupo apresenta-se com Marić no clarinete, configuração que tende a levar o trio a explorar territórios mais próximos do free jazz, mantendo alguma coerência melódica e entrosamento harmónico. Marić é um clarinetista de grande profundidade e que recorre amiúde a notas longas que criam uma atmosfera arrastada e contemplativa. Já Janje possui um fraseado atómico, preferindo o staccato ao legato, quase sempre tocando o contrabaixo com os dedos, usando o arco apenas para específicas intervenções (ouça-se, por exemplo, “Mačkaste kocke” ou “Stara Kuina”). Por fim, Giust é uma percussionista altamente versátil e expressivo, sempre presente, e que possui a extraordinária habilidade de ser imensamente comunicativo sem que, apesar disso, se torne intrusivo. De notar, também, que a verdadeira abstracção do concreto ocorre quando Marić troca o clarinete pela guitarra – como, por exemplo, acontece em “Mackaste kocke” -, transição que propulsiona o trio a divagar por paisagens indefinidas e cabalmente experimentais. “Okleto” é uma outra dessas instâncias, este que é um tema que investiga a disrupção do silêncio através de um jogo calculista, no qual sucessivas intervenções dos músicos destroem por instantes a serenidade da ausência de sons.
Como a física de Albert Einstein e a escrita de Antonin Artaud serviram de inspiração à bonita arte apresentada na capa do disco, caracterizemos este disco como um método anárquico de exploração sónica… científico ou não, é bem bonito de se ouvir." João Morado, Beats for Peeps, 2020.

"(...) Vandaag aandacht voor de man achter het Italiaanse label Setola Di Maiale: de drummer Stefano Giust. Van hem verschenen vorig jaar twee albums in trioverband. Jars, waarin Giust samenspeelt met klarinettist-gitarist Henry Marić en bassist Boris Janje, verscheen een titelloos album.
Jars maakt subtielere muziek, zo leert 'Oped Mravi' ons. Marić lijkt hier op basklarinet primair geïnteresseerd in het wezen van klank, middels zijn lang getrokken noten. Het contrasteert prachtig met het ritmische spel van Janje en Giust. Ritme speelt ook een grote rol in 'Jazzavac U Kuhinji', vooral dat van Janje, een verder mooi ingetogen stuk dat duidelijk aansluiting zoekt bij de volksmuziek. Heeft dit stuk al de nodige elementen van een klankspel, dat geldt helemaal voor 'Mačkaste Kocke' en 'Okleto', waarin we Marić horen op een geprepareerde elektrische gitaar. Aardse, ruwe klanken produceert het drietal hier, in een bijzondere samenhang. Naadloos gaat het laatste stuk over in 'Slon Živaca' waarin het ritme weer terugkeert, evenals de link met volksmuziek, en we Marić horen op klarinet. Klinkt het begin nog vrij ingetogen, verderop loopt de spanning op tot grote hoogte. 'Avtobus' en 'Žabe Na Žici' hebben van alles wat. Er zitten zeker elementen in van dat eerder genoemde klankspel, maar vooral het spel van Marić, hier op de basklarinet, neigt zeker ook naar het melodieuze, terwijl het spel van Janje en Giust tegen het ritmische aanleunt. Daarvan is zeker ook sprake in 'Stara Kuina', een stuk dat overigens vooral opvalt door de prachtige klarinetklanken en de wijze waarop Giust hier zijn trommels inzet. Het mooi ingetogen en delicaat klinkende 'Kinesko Ljeto', met nog geen tweeënhalve minuut veel te kort, vormt de perfecte afsluiting van dit wonderlijke album." Ben Taffijn, Draai Om Je Oren 2021 + Nieuwe Noten 2021.

01 _ Oped mravi 5:14
02 _ Jazzavac u kuhinji 4:00
03 _ Mačkaste kocke 3:48
04 _ Okleto 5:14
05 _ Slon živaca 5:49
06 _ Avtobus 4:43
07 _ Žabe na žici 7:07
08 _ Pijeta 4:23
09 _ Stara kuina 6:40
10 _ Kinesko ljeto 2:37

(C) + (P) 2020